september, 2023 | Dagboek van een asielhond

Home>2023>september

Geboortedatum: 01/06/2020 – Geslacht: Reu – Ras: Amerikaanse Stafford

Afkomst: Op 1 juni 2020 startte mijn levensavontuur maar ik kreeg bikkelharde levenslessen te verduren. De mensheid was verre van mals met mij en ik kreeg niet het gedroomde Stafford leventje, verre van…

Als vondeling kwam ik bij Dierenasiel Veeweyde Turnhout terecht en sindsdien ging er voor mij een hele nieuwe wereld open, in de allerbeste betekenis van het woord. Men ging, gezien mijn fysieke toestand, meteen over tot een inbeslagname. Tot mijn grote geluk! Een herkansing in het leven…

Ik had meerdere lichamelijke trauma’s overgehouden aan het vorige. Zo werden er meerdere snijwonden, kneuzingen, een gebroken tand én blauwe plekken op mijn tong en tandvlees vastgesteld. Maar daar stopt de reeks helaas niet. Vermoedelijk werd ik seksueel misbruikt.

Gezien de afwijkende stand van mijn staart en de afwijkende gang van mijn achterhand werden er röntgenfoto’s genomen. Op die beelden zijn oude letsels zichtbaar, waaronder een oude bekkenfractuur en staartwervelfractuur. Die breuken zijn intussen geheeld maar mijn bekken en staartwervel staan niet in de juiste posities, omdat er op het moment van de breuken geen behandeling werd opgestart. Vermoedelijk is er dus kwaad opzet in het spel geweest.

Kan in de wagen: Ja, pik jij me op?
Kan met kinderen: 16+, ik heb logischerwijze moeite met onvoorspelbaarheid.
Kan met katten: Katten? Miauwkes neen.
Kan met andere honden: Socialisatie stond – helaas – niet op het programma bij mijn vorige eigenaar.

Karakter: Ik besef dat afschuw en verontwaardiging door je gedachten gaan bij het lezen van mijn afkomst. Als het vermoeden klopt, dan heb ik het meest vreselijke leven achter de rug, een leven dat geen enkel dier, noch mens natuurlijk, zou moeten meemaken.

Mócht je denken dat ik dan ook een hopeloos, niet te redden geval ben, dan ontkracht ik dit maar al te graag met woorden van mijn trouwe achterban: “Brownie is een schoolvoorbeeld van een prachtige hond, die helaas in de verkeerde handen is terecht gekomen.”

Genieten is iets wat ik geleerd heb in mijn asielperiode, net als vertrouwen schenken, weliswaar op een veel langzamer tempo dan de doorsnee hond. Zachtaardige figuren boeken sneller vooruitgang met mij, dat lijkt me logisch, en ik bezwijk ook sneller voor de charmes van vrouwen. Ze zijn doorgaans zachter van nature, of ligt het aan mijn negatieve ervaringen met mannen?
Mijn ideale bazinnetje of baasje heeft sowieso ervaring met honden en is bereid om fysio of zwempartijen in te plannen om mijn gewrichten te ondersteunen en spiermassa op te bouwen. Lange wandelingen kan ik niet aan, gezien mijn oude bekkenfractuur. Samen rustig snuffelen en een partijtje rollebollen? Count me in! Ik trek helemaal niet aan de lijn, een groot pluspunt, toch?

Overweeg je me te adopteren om mij te ‘redden’? Daar pas ik liever voor. In een ideale wereld word ik erkend voor wie ik ben, nl. een getraumatiseerde en weinig gesocialiseerde hond die tijd en geduld nodig heeft en voorzichtig verlangt naar liefde met de grote L. Bij de juiste persoon ontpop ik mij tot het voorbeeldexemplaar dat ik nu ben voor mijn vaste begeleiders en verzorgers.

Dat mijn mandje binnenshuis staat, dat spreekt voor zich, toch? Dat ik maar al te graag zou betrokken worden bij een warm en liefdevol gezinsleven ook. In ruil krijg jij een zindelijke hond die best wel even alleen thuis kan blijven, bij voorkeur in een orthopedische mand. Héérlijk!

Ik heb een zwak voor lekkers, dus gooi daar zeker voldoende van in de strijd. Je verovert misschien iets sneller de weg naar mijn hart. Een muilkorf omdoen kreeg ik netjes aangeleerd, met beloningen natuurlijk. Die kan je inzetten als ik van kortbij onbekende mensen of dieren moeten passeren. Het liefst van al kom ik een zo prikkelvrij mogelijke omgeving terecht. Denk hierbij aan landelijke taferelen of rustige wijkjes! In de drukte ga ik mezelf niet comfortabel voelen.

Ben jij op zoek naar een knuffelbeer met een immens groot hart? En ben je geduldig genoeg om me rustig te laten openbloeien en geen te hoge verwachtingen te stellen vanaf dag 1? Dan zijn wij misschien wel een match made in heaven.

Getuigenis vaste aandachtspersoon (Anne): Na al de gruwelijke handelingen die je hebt moeten ondergaan heb je je hart al flink terug opengesteld voor de mens. We hebben je zoveel mogelijk rust en tijd gegeven om te bekomen van dit alles, en of dit loont! Je bent voor ons een echt toonbeeld van vergevingsgezindheid en je verdient o zo veel respect.

De adoptant die zijn hart voor je openstelt gaat, met het nodige geduld, de meest trouwe vriend in jou vinden. Je bent een schat van een hond met een hart van goud.

En ja, na al die tijd heb je echt wel vertrouwen in je vaste fanclub, de asielmedewerkers en je 2 wandelaars. Jaja, 2 ondertussen want sinds kort hebben we je wereld weer wat uitgebreid met een extra persoon. Elke keer weer verbaas je ons met je goede wil om meer en meer mensen toe te laten in je leven.

Tijdens de wandeling zelf ben je wel altijd nog op je hoede als je andere mensen ziet aankomen. Voor sommigen maak je liefst een omweg (waar we je ondertussen ook wel wat gerust kunnen stellen om die toch te passeren), maar anderen passeer je dan weer zonder verpinken.

Andere honden tracht je heel flink te negeren en dit lukt echt wel goed, tenzij ze naar je uithalen want dan moet je je natuurlijk ook van je straffe kant laten zien. En ja, dat moeten we niet wegsteken, als je echt opgewonden raakt, dan laat je de kaas niet van je boterhammetje halen. Om die reden doen we, als we je uit de kennel halen en al de andere honden in het asiel moeten passeren, een muilkorf om. Die muilkorf is helemaal geen probleem voor je, je weet dat je dan nog iets lekkers krijgt en dat die toch maar heel even op moet. Ondertussen reageer je al heel wat minder op die andere medebewoners (buiten een paar van die lastige natuurlijk

) en stap je hen meestal heel vrolijk voorbij.”