What are you looking for?

Geboortedatum:18/10/2014 – Geslacht: Reu – Ras: Franse Bulldog

Afkomst: Een broodfokker forceerde mijn biologische moeder om nestje na nestje op de wereld te zetten, en ook zo belandde ik op 18 oktober 2014 op deze planeet. En verwenste ik de malafide fokker al meer dan eens naar een andere, maar bon… we wijken af!

Sinds 2014 verhuisde ik al meermaals van baasje naar baasje. Voor zover het nog traceerbaar is, stond ik ter adoptie via een andere organisatie, werd ik van daar uit geadopteerd maar vervolgens weer afgestaan aan Dierenbescherming Mechelen op 16 oktober 2020.  

Kan in de wagen: Uiteraard, zelfs in de allerkleinste.
Kan met kinderen: Kleine kindjes zijn – gezien mijn bezitsdrang – geen goed idee. Stevige tieners die de situatie begrijpen, mijn grenzen respecteren en goed mee kunnen trainen, die vallen te overwegen.
Kan met katten: In een ideale thuis ben ik enig kind en huisdier. 
Kan met andere honden: Neen, mijn socialisatie had ik zelf niet in “poten”…

Karakter: In het asiel ben ik uitvoerig getest en op basis daarvan krijgt mijn toekomstige baasje een plan van aanpak mee voor mijn bezitsagressie. Hij/ zij zal consequent moeten zijn naar opvoeding toe en er zal uiteraard verder getraind moeten worden in een huiselijke context.

Een beginnershond ben ik niet, ondanks mijn schattige façade. Een totale nachtmerrie ben ik evenmin, want die schattigheid bezit ik sowieso als er geen objecten in het spel zijn. Dan laat ik me uitvoerig aaien, geniet ik uitgebreid van knuffels en ben ik een charmeur van de bovenste plank!

Bij een kennismaking zie je niet wat er precies speelt in mijn knappe kop. Je moet sowieso mijn handleiding te lezen krijgen. Anders palm ik je zo in, mijn romeogehalte is namelijk erg groot! Ik heb een hoge aaibaarheidsfactor, dat klopt, en ik kan ook aandoenlijk lief zijn.

Ik heb het blijkbaar al een aantal keer verknald in het leven, terwijl ik het echt wel beter wil doen of hebben, maar ik herval in een gewoonte… Omdat ik niets anders ken? Omdat ik niet goed begrepen word? Wie zal het zeggen. De volgende keer moet en zal het gewoon anders zijn.

En dan gaan we genieten van de vele goede eigenschappen die ik ook bezit. Zo ben ik een grote knuffelaar, vorm ik me een weg naar je hart met mijn fonkelende oogjes én door de blijdschap die van mijn snoet druipt bij lieve woordjes.

Wel zal er getraind moeten worden op het alleen thuisblijven. Door de jaren heen heb ik verlatingsangst opgebouwd. Het goede nieuws is dat daar met voldoende motivatie, geduld en training zeker vooruitgang kan geboekt worden. In een eerste stadium moet er wel heel veel tijd samen kunnen worden doorgebracht.

Mijn verleden ligt bij de broodfok, mijn toekomst bij een liefdevol en gemotiveerd baasje die voorbij mijn tekortkomingen kijkt, en ook mijn medische onvolmaaktheden erbij neemt.

Ik zou volgens mijn vorige eigenaar allergisch zijn aan bepaalde voeding en bepaalde omgevingsfactoren. In het asiel merkt men hier echter weinig van, wel merkte men op dat ik een lichte hartruis heb. Ik ondervind hier geen hinder van in mijn dagdagelijkse activiteiten en medicatie is volgens de dierenarts (nog) niet nodig.

Erg lange wandelingen zijn aan mij niet besteed, en al zeker niet bij hoge temperaturen. Dagelijks uitgebreid snuffelen tijdens een korter toertje? Daar zegt geen enkele hond neen tegen, toch? Zelfs de kleinste garnalen niet…

Adoptie via: