What are you looking for?

Geboortedatum: 13/09/2018 – Geslacht: Reu – Ras: American Staffordshire Terriër

Afkomst: Op 13 september 2018 perste mijn biologische moeder me de wereld op. Ze viel ongetwijfeld zelf in zwijm bij mijn aanblik, terwijl mijn vader groen kleurde van jaloezie. Velen vinden me té mooi voor deze planeet.

Nu, schoonheid alleen geeft geen garantie op succes in het leven, en dat heb ik ‘the hard way’ ontdekt zowat 1 jaar geleden. Op 19 mei 2020 stopte mijn vertrouwde wereld met draaien. Echtscheidingspapieren verbraken niet alleen de huwelijksband tussen mijn baasjes, ze bleken ook een clausule ‘afstandspapieren asiel’ te omvatten. 

Kan in de wagen: Heb je mijn spieren al eens gezien?
Kan met kinderen: Ik ben nog niet klaar voor kinderen.
Kan met katten: Voor katten pas ik. Ze hebben reusachtige klauwen én een wendbaarheid om u tegen te zeggen.
Kan met andere honden: Ik val te matchen met een teefje van hetzelfde kaliber!

Karakter: Gezien mijn puberaal gedrag is innerlijke rust prioritair. Dat verklaart ook waarom ik niet mijn intrek zal nemen bij een gezin met kleine kindjes. Ik ben nog té onstuimig voor wankele mensjes, maar ook voor kindjes die nog onvoldoende hondentaal kunnen lezen. Ik verkies mijn jeugdige energie en speelsheid kwijt te kunnen bij 1 baasje of een koppel baasjes, met ervaring.

Mijn grootste werkpunt? Ik beken dat ik gevoelig ben aan prikkels, en prikkels zorgen ervoor dat ik al eens in overdrive durf te gaan. Zo’n hoge mate van opwinding durft bij mijn ras, vooral op jonge leeftijd, al eens te eindigen met een onschuldig tandje links of rechts of een lichte hap in de mouw. En jawel, soms lijkt het alsof ik door het leven ga op een trampoline…

Ik zit in een leerproces. Ben je op zoek naar een volleerd exemplaar? Dan ben ik niet de geknipte reu voor jou. Ik train nog elke dag om de beste versie van mezelf te worden, en dat doe ik uiteraard met lieve en gemotiveerde medewerkers van Dierenasiel Genk. Er is inmiddels sprake van een heuse leercurve! Ik wil leren en leer ook effectief nieuwe zaken aan. Zelfs een zit kende ik niet bij aankomst in het asiel. Ik had wel geleerd om altijd en overal mijn zin te doen. Een heel “vrije” opvoeding… Met een ongecontroleerde houding tot gevolg…

Ben ik een hopeloos geval? Hell no! De meeste Staffordeigenaars gaan dit gedrag sowieso herkennen. Met de nodige training, doorzetting en sturing kan ik heel ver komen.

Misschien moet ik nog een aantal pluspunten accentueren? Zo kan ik zeker meegeven dat wandelen goed gaat! Je zou denken dat we dat automatisch doen, en dat klopt, alleen deftig aan de lijn wandelen vraagt doorgaans toch wat training. En die training krijg ik in het asiel, met een positief rapport!

Wat nog goed gaat? Mezelf rustig bezighouden met een KONG. Diepgevroren, dan ben ik het langst zoet en dan kan ik een leuke tijd beleven in een van de binnenruimtes van het asiel, zonder dat de overdrive de overhand neemt.

Dollen op een van de weides is uiteraard ook een van mijn favoriete tijdsbestedingen, en het neemt wat van de overtollige energie weg. Geef me een bal of een stevig speeltje en dan ben ik wel even zoet! Bij voorkeur Staffordproof speelgoed natuurlijk, anders is de fun er snel af.